Ankara’dan Mektup Var…

10 sene deniz kenarında oturduktan sonra,haziran ayından beri Ankara’da yaşıyorum.Havalar soğudu,45 derece sıcaklıktan sonra Ankara soğuk geldi ama sadece biz mi üşüyoruz bilmem,karşı komşu kapı cam açık oturuyor.Çocuklar ve ben sabah kapı ve camları atıp evi havalandirıp,sıkı sıkı kapatıyoruz.Giyinirken,sıkı sıkı giyiniyoruz.Söylemesi ayıp,arada kaloriferi de yakar oldum.Buna rağmen hala hastayız.
Kızımın öğretmeni de arkadaşları da süper,kızım mutlu,o mutlu olunca ben de mutlu oluyorum.Kitap okuyor,hızlı okuyor,dakikada 200-250 kelime okuyor.Şiir ve hikayelere devam ediyor.Matematik hala süper,hafta sonları gitar kursuna gidiyor,evde test çözmeye devam ediyor.Sabahları erken kalkarsa,çay yapıyor,yumurtaları haşlıyor,masayı hazırlıyor.Süper bir şey uyandığımda her şey hazır oluyor.
Oğlumun öğretmeni de süper.Öğretmenini ve arkadaşlarını seviyor.Anasınıfında bir dostu vardı Arda,onu hiç unutmadı.Dikkat ettim,burada kimseye dostum demiyor.Kankaları var,erkek arkadaşlarıyla grup kurmuşlar,grup ismi de var .”Çak bir beşlik” ayrılırken,çak bir beşlik yapıp gidiyorlar.